TWORZYMY MODEL WSPARCIA DLA OSÓB Z ZABURZENIAMI

Asystent OzP - po doświadczeniach związanych z funkcjonowaniem asystentów usamodzielnienia (przy młodzieży wychodzącej z pieczy zastępczej) wydaje się konieczne sformalizowanie takiej funkcji. Asystent OzP musi mieć umowę, zakres obowiązków, zakres praw i przysługujących mu narzędzi oraz pensję. Nie można opierać się na wolontariacie przy założeniu efektywnej pomocy OzP w momencie gdy asystent OzP jest jednym z ważniejszych ogniw systemu wsparcia.

Model jest ciekawym pomysłem na koordynację działań wspierających osoby zaburzone psychicznie.
Problem sprowadza się jednak (jak zwykle) do kwestii zaangażowania czasu i środków. Większość działań proponowanych w modelu wymaga zaangażowania (mimo wszystko) dodatkowego czasu przez osoby zaangażowane: zarówno przez pracowników pcpr jak również osób świadczących bezpośrednie wsparcie OzP. Zarówno jednostki samorządowe jak również organizacje pozarządowe zajmujące sie wsparciem OzP będą musiały przeznaczyć czas i środki na wyszkolenie pracowników, zatrudnienie nowych osób, lub chociażby superwizję.
Paradoksalnie taki system funkcjonowania powinien już teraz w naturalny sposób działać w powiatach, w których funkcjonuje: PCPR, ZAZ, WTZ i ŚDS. Kwestie formalne, którymi zajmują się poszczeólne podmioty i wymogi dokumentacji (a właściwie papierologii) sprawiają, że brakuje czasu na regularną i efektywną współpracę między takimi podmiotami. Dodanie kolejnego sformalizowanego modelu współpracy z jednej strony może jeszcze bardziej zniechęcić jednostki do współpracy. Z drugiej jednak może być pomyłem na to, jak tę współpracę ułatwić.